Tuesday 7 January 2020

Australië: wij zijn allemaal medeplichtig!


Iedereen is ontroerd door de beelden van Australië die ons via de media bereiken. Ik ook, maar wat mij het meest schokt, zijn niet de rode beelden van die vuurzee, het is niet die kangoeroe die tracht te ontkomen, of de walibi die aan de prikkeldraad gegrild is. Het is niet het schattige koalabeertje dat van een flesje drinkt en daarbij de hand vasthoudt van de man die het hem geeft. Wat mij het meest schokt is de totale afwezigheid van het besef dat wij allemaal medeplichtig zijn! Medeplichtig aan het in brand steken van het huis waar we allemaal in wonen.



Ik weiger te geloven dat de opwarming van de aarde een probleem is dat veroorzaakt en gehandhaafd wordt door enkele rijke industriëlen en dat enkel zij hier verandering in kunnen brengen. Aan het begin van elk productieproces staat een consument met een vraag. Aan het einde van de leveringsketen staat een consument met een creditcard. En ja, met consument bedoel ik jou en mij. Als wij niet meer zouden kopen, of minstens duurzamer zouden kopen, dan zouden producenten ook niet meer produceren. Wat niet meer verkocht wordt, zal niet meer geproduceerd worden! Dit ontkennen is iets te gemakkelijk. Het is niet aan die industriëlen om ons te vertellen wat wij nodig hebben.



Om dezelfde reden weiger ik te geloven dat dit iets is wat enkel door politici kan worden opgelost. Dat is ook iets te gemakkelijk. Je moet niet wachten tot er een verbod komt op plastic zakjes of dieselmotoren, of tot om het even wat onze planeet langzaam (of in sneltempo) aan het vernietigen is. Je kunt zelf beslissen om iets niet langer te gebruiken. Politici zijn vaak ook maar marionetten van ….tja…. en de meesten onder hen zijn toch alleen maar bezig met het vullen van hun eigen zakken, of het verzekeren van de volgende verkiezingszege.



Ook het argument dat vervuiling – en massaconsumptie in het algemeen – niets te maken heeft met de opwarming van de aarde is niet waar. Heb je jezelf ooit afgevraagd wat de echte kostprijs is van goedkope kleding, of die online bestelling uit China van dat gadget dat je denkt “nodig” te hebben? Begrijp jij je emissies als je op een zondagochtend in de wagen stapt om die vier croissants te gaan halen bij de bakker? Begrijp jij het ecologische prijskaartje van de plastiekverpakking van die fancy gezonde lunch die bij jou aan de deur wordt geleverd? De meesten onder ons niet.



Ook het argument dat de beslissing van één persoon om anders te gaan leven de wereld niet zal veranderen is te gemakkelijk. Elke massabeweging begint bij één individu …. Kijk maar naar Greta!



We leven allemaal ver boven onze natuurlijke stand en ja, ook Mick en ikzelf. Er is nog veel ruimte voor verbetering, maar we zijn enkele jaren geleden tot het besef gekomen dat we onze levensstijl drastisch moeten veranderen. We worden om die reden vaak bekeken als het geitenwollensokkenkoppel, we worden vaak bestempeld als te naïef als we denken dat we hiermee de planeet zullen redden.



Ik heb geen kinderen. Ik moet me dus geen zorgen maken over hun toekomst. En ik woon in een stad met een laag risico in een rijk land met een laag risico. Ik zou het allemaal aan me voorbij kunnen laten gaan. Maar dat kan ik niet.



Wat er allemaal aan het gebeuren is rondom ons, niet alleen in Australië, maar ook in Jakarta, het Amazonewoud, het Verenigd Koninkrijk, de VS, Mozambique … heeft ons gesterkt in de overtuiging dat wat we doen de enige weg vooruit is, maar het moet nog veel beter ...



Dus neen, ik bid niet mee voor Australië. Mijn gesprekken met God hebben nog nooit ergens iemand vooruit geholpen.



Bewustmaking met deze blogpost zal mijn bijdrage zijn. Het brengt Australië vandaag geen soelaas, maar misschien morgen wel. Want morgen gebeurt dit opnieuw, en op een dag zal het ook aan ons zijn … En dat zal sneller gebeuren dan je denkt.



Je mag delen als dit belangrijk vindt…



Foto: Mieke Richart

No comments:

Post a Comment